Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010

Ο φασισμός της κατεστημένης οχλοκρατίας

Και έρχεται λοιπόν η στιγμή που κάποιοι άλλοι επεμβαίνουν στη ζωή σου, τη θέτουν σε δεύτερη μοίρα από τη δική τους και τη βιάζουν. Αυτή εδώ τη χώρα που γέννησε την έννοια της δημοκρατίας, αρνείται πεισματικά να παραδεχθεί ότι εδώ και αρκετά χρόνια δεν έχει βρει την ουσία και το νόημα μιας σύγχρονης δημοκρατίας απαλλαγμένης από της φοβίες και τους εξοστρακισμούς της αρχαιότητας.

Σε μια σύγχρονη δημοκρατία κανένα σύνολο, μικρό ή μεγάλο, δεν πρέπει να έχει το δικαίωμα να καταπατά τα δικαιώματα μειοψηφιών επειδή τυχαίνει να είναι λιγότεροι !!! Ο πολιτισμός που προσφέρει αλλά και απαιτεί μια σύγχρονη δημοκρατία δεν είναι και δεν μπορεί να είναι ποσοτικός. Δεν είναι δυνατό στις μέρες μας να μπορεί να αποφασίσει καμία μειοψηφία ή πλειοψηφία για τον εξοστρακισμό μιας άλλης μερίδας συμπολιτών τους, είτε δυνατών είτε αδυνάτων.

Μια σύγχρονη δημοκρατία προσδιορίζεται ποιοτικά από τη αποτελεσματικότητα με την οποία διασφαλίζει την ισορροπία των ελευθεριών των μελών της. Καμία ελευθερία δεν είναι πιο σημαντική από την άλλη και στο όνομα καμίας ελευθερίας δεν μπορεί πια ένα σύνολο να καταπατά την ελευθερία των υπολοίπων.

Και ποιος θεωρεί ότι έχει το δικαίωμα να αισθάνεται πιο σημαντική την ελευθερία του ;; Ίσως αυτός ο οποίος θεωρεί ότι τον δικαίωσε η ιστορία και η κατεστημένη αντίληψη της μικρής ή μεγάλης κοινωνίας του. Είναι ο αγωνιστής που πέτυχε στον αγώνα του για να επιβάλλει τελικά το δικό του κατεστημένο.

ΤΟ ΔΙΚΑΙΟΝ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΗ

Είναι ο υπέρμαχος του έθνους ο γνήσιος αντιπρόσωπος του Έλληνα που μάχεται για τα ιδανικά της φυλής και θεωρεί τον εαυτό του θεματοφύλακα του πατρώου εδάφους και της κληρονομιάς. Είναι ο νικητής του εμφυλίου, ο άνθρωπος που έστρεψε την Ελλάδα στη δύση και απάλλαξε τη χώρα από τον κίνδυνο του επάρατου κομμουνισμού. Είναι αυτός που αισθάνεται την υποχρέωση να διαφυλάξει ακέραιο το γενετικό αποτύπωμα των Ελλήνων και των παιδιών τους. Τα ξένα γονίδια και η ξένη κουλτούρα αποτελούν μίασμα που με δολιότητα έρχεται να μολύνει την καθαρότητα της ελληνικής γενετικής και πολιτισμικής υπόστασης. Ενώ υπερηφανεύεται πως η δύση χρησιμοποίησε το αρχαίο ελληνικό πνεύμα κατά την αναγέννηση και το διαφωτισμό για να αναπτυχθεί, εθελοτυφλεί πιστεύοντας ότι αυτό έγινε γιατί έστω και αργά αναγνώρισε την ανωτερότητα του αρχαιοελληνικού πνεύματος. Η δύση όμως προχωρά και δεν λογαριάζει αν κάτι είναι ελληνικό, αγγλικό ή τούρκικο. Η δύση συνέθετε και συνθέτει ιδέες και πολιτισμούς τα τελευταία 200 χρόνια από τη φιλοσοφία της άπω ανατολής μέχρι τα γιατροσόφια του σαμάνου της ζούγκλας του Αμαζονίου. Και αυτό προήλθε από την ανάμειξη των λαών, τη συνύπαρξη και την αποδοχή ανθρώπων με διαφορετική κουλτούρα μέσα στις κοινωνίες της δύσης. Το ανοιχτό μυαλό και όχι η υπέρμετρη εξυπνάδα οδήγησαν στη τεχνολογική επανάσταση του 20ου αιώνα. Η πολυπολισμικότητα και όχι η μεσαιωνική περιχαράκωση ήταν η κινητήρια δύναμη της ανθρώπινης σκέψης. Αρκετό καιρό μετά το επίτευγμα της ανθρωπότητας να γκρεμίσει τα τοίχοι που χώριζαν τους πολιτισμούς κάποιοι στην Ελλάδα επιμένουν να χωρίζουν ανθρώπους σε Έλληνες και μη, σε πατριώτες και εισβολείς. Ποιος ορίζει λοιπόν την έννοια της ελληνικότητας ;; Μήπως ο ορισμός πρέπει να αναζητηθεί ιστορικά σε γραφές και γνωμικά της αρχαιότητας που οι σύγχρονοι μας ερμηνεύουν κατά το δοκούν ;; Ή μήπως πρέπει επιτέλους να ξεκολλήσουμε από την αρχαιολατρία μας και να διαμορφώσουμε οι ίδιοι σύγχρονες αντιλήψεις που προάγουν το ελληνικό πνεύμα και μπορούν να επαναφέρουν λίγη από την αρχαία αίγλη του ... τότε που αποτελούσε σταυροδρόμι ιδεών και πολιτισμών. Γιατί μπορούν κάποιοι με ιδιαίτερη άνεση να ξεχνούν ότι ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός αποτελούσε κράμα των “ελληνικών” φύλων που εγκαταστάθηκαν στον ελληνικό χώρο, φοινίκων, αιγυπτίων και ντόπιων πληθυσμών, ξεκινώντας τεχνηέντως την ελληνική ιστορία από τη δημοκρατία των αθηναίων και την ολιγαρχία της Σπάρτης ;

Γιατί ένα προϊόν σύνθεσης και πολυπολυτισμικότητας στη σύγχρονη εποχή ισοπεδώνεται στα πλαίσια μιας συγκεχυμένης εννοιολογικά αλλά καλά περιχαρακωμένης ελληνικότητας ; Γιατί σήμερα κάποιος που μετέχει της ελληνικής παιδείας δεν έχει το δικαίωμα να αισθάνεται λίγο από αυτή την ελληνικότητα ; Μήπως γιατί οι σύγχρονοι Έλληνες αντιλαμβανόμενοι τη μικρή έως μηδαμινή συμμετοχή της Ελλάδος στις σύγχρονες γνωσιακές αλλά και πολιτικές εξελίξεις προτιμούν την απομόνωση από τη συμμετοχή ;; Είναι η λογική του ότι φτιάξαμε φτιάξαμε ... τώρα πρέπει να το προστατεύσουμε μιας και δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε άλλο. Είναι λοιπόν το αίσθημα κατωτερότητας και όχι η ελληνική υπερηφάνεια που οδηγεί αρκετούς από μας να βλέπουμε με καχυποψία έναν μετανάστη ή ένα απόγονο αυτού που θέλει να γίνει Έλληνας. Πίσω από τη διαφύλαξη της καθαρότητας του έθνους κρύβεται η αδυναμία μας να συνθέσουμε, φοβούμενοι ότι θα αλωθούμε από συνωμοτούντες διεθνείς εχθρούς της Ελλάδας και της ιστορίας της.

Στο όνομα μιας μεσαιωνικής φοβίας δεν μπορούν άνθρωποι να μένουν στο περιθώριο, ξεκρέμαστοι και αμφιταλαντευόμενοι ανάμεσα σε μια πατρίδα που ποτέ δεν γνώρισαν και μια πατρίδα που ποτέ δεν τους αναγνώρισε.

Τα συμπεράσματα δικά σας ...

Ακολουθεί μια επιστολή που είχε δημοσιευτεί προ καιρού στα ΝΕΑ με την ελπίδα ότι θα ευαισθητοποιήσει περισσότερους από μας.

Αγαπητέ. Με λένε Μπέσα. Γεννήθηκα στην Αλβανία. Από τριών χρονών ζω στην Ελλάδα. Σπουδάζω στη Φιλοσοφική Αθηνών. Πέρσι πήγα με το πρόγραμμα Εrasmus στη Στοκχόλμη. Οι συμφοιτητές μου ήταν από παντού. Όταν γνωρίσεις ανθρώπους που έρχονται από παντού, είναι αναπόφευκτο το ερώτημα «από πού είσαι;». Απαντούσα «από την Ελλάδα». Έτσι ένιωθα. Έχω ζήσει τέσσερα χρόνια της ζωής μου στην Αλβανία και δεκαεπτά στην Ελλάδα. Σε όσους γνώριζα καλύτερα, τους εξηγούσα πως είμαι από την Ελλάδα αλλά έχω γεννηθεί στην Αλβανία. Μου έκανε εντύπωση ότι στη Στοκχόλμη δεν ένιωθα αυτό το δίλεπτο χτυποκάρδι που νιώθω όταν με ρωτούν «από πού είσαι;» στην Ελλάδα. Βλέπετε, από το δημοτικό «κατάλαβα» ότι δεν είναι καλό να είσαι από την Αλβανία. Τα παιδιά, ειδικά στο δημοτικό, είναι πολύ σκληρά. Κάποιες φορές, μου έδιναν να καταλάβω ότι η καταγωγή μου ανήκε στην ομάδα των «κακών». Είχα υπέροχες δασκάλες που με βοήθησαν να ξεπεράσω τα κόμπλεξ μου. Εγώ η ίδια έκανα το παν να τα ξεπεράσω. Ήμουν η πρώτη στα μαθήματα, στις γιορτές, στις εκδηλώσεις. Μου άρεσε ειδικά η γιορτή της 17ης Νοεμβρίου, τα τραγούδια του Θεοδωράκη. Το «Γελαστό παιδί» ήταν το αγαπημένο μου. Στη Στ΄ Δημοτικού, στη γιορτή της 28ης Οκτωβρίου, δικαιούμουν να σηκώσω την ελληνική σημαία. Με φώναξε ο διευθυντής και μου είπε ότι είναι αδύνατον, γιατί δεν έχω ελληνική καταγωγή. Είπα «εντάξει» και δεν έδωσα σημασία. Ίσως για να αμυνθώ. Δεν το είπα καν στους γονείς μου. Από τότε, όμως, «κατάλαβα» ότι δεν έχω το δικαίωμα να συγκινηθώ ακούγοντας τον ελληνικό εθνικό ύμνο. Όταν τον άκουγα, ένιωθα πλέον ταραχή και αμηχανία. Το θέμα με τη σημαία προέκυψε ξανά στη Β΄ Γυμνασίου. Ήμουν η καλύτερη μαθήτρια του σχολείου. Με φώναξε τότε ο διευθυντής και άκουσα ξανά το «δεν έχεις ελληνική καταγωγή». «Κατάλαβα», είπα κοφτά. Έτσι κι αλλιώς κάποιοι συμμαθητές είχαν αντιδράσει προκαταβολικά. Η συμμαθήτριά μου, η Ντίνα, μου είπε πως δεν είναι δυνατόν να σηκώσει την ελληνική σημαία μια Αλβανίδα, γιατί ο παππούς της είχε πολεμήσει τους Αλβανούς στο «Αλβανικό Έπος». Έμεινα σύξυλη. Γιατί ο δικός μου παππούς ήταν αντάρτης στην Αλβανία, είχε τραυματιστεί και συλληφθεί από τους ναζί, και είναι επιζών του στρατοπέδου συγκέντρωσης Μoosburg, παράρτημα του τρομακτικού Μauthausen. Αρκετά ταραγμένη έτρεξα στην καθηγήτριά μου, την κυρία Κατερίνα. Μου εξήγησε πως υπήρχαν κάποιοι Αλβανοί μισθοφόροι (κάτι σαν τους Γερμανοτσολιάδες στην Ελλάδα) που επιστράτευσαν οι Ιταλοί φασίστες όταν επιτέθηκαν στην Ελλάδα, αλλά ότι στο «Αλβανικό Έπος» οι Έλληνες δεν πολέμησαν με τους Αλβανούς. Πολέμησαν με τους Ιταλούς φασίστες, στα βουνά της Αλβανίας. Με την Ντίνα τελικά γίναμε οι καλύτερες φίλες. Από εκείνη την ημέρα, όμως, δεν πήγα πια σε επετείους και παρελάσεις. Ένιωθα ανεπιθύμητη. Δεν θα σας έγραφα όλα αυτά αν δεν είχα ζήσει ένα επεισόδιο στη Στοκχόλμη. Σε πάρτι Πολωνών φοιτητών, κάποιος ζήτησε να τραγουδήσει ο καθένας τον εθνικό ύμνο της χώρας προέλευσής του. Αναστατώθηκα. Τον αλβανικό ύμνο δεν τον ξέρω. Ξέρω μόνο τον ελληνικό. Αλλά ένιωσα μέσα μου μια φωνή να μου λέει «εσύ δεν έχεις το δικαίωμα να τον τραγουδήσεις». Ένιωσα ξανά εκείνο το αίσθημα ταραχής και αμηχανίας. Τραγούδησα τελικά τον ελληνικό εθνικό ύμνο, αλλά ένιωσα μετέωρη. Στη Σουηδία έλεγα ότι είμαι από την Ελλάδα. Όταν επέστρεφα στην Ελλάδα, στο αεροπλάνο καθόμουν δίπλα σε μια Ελληνίδα. Όταν άκουσε το όνομά μου αμέσως με ρώτησε από πού είμαι. Αν είχα την ελληνική υπηκοότητα θα έλεγα ότι είμαι Ελληνίδα. Δεν την έχω. «Από την Αλβανία» απάντησα. Και μετά αναρωτήθηκα: «Από πού είμαι;». Είμαι μετέωρη. Γιατί σε αυτές τις συνθήκες είναι αδύνατον να χτίσεις μια υγιή, ακομπλεξάριστη ταυτότητα. Ίσως, σκέφτομαι, δεν ανήκω πουθενά. Ανήκω μόνο στον εαυτό μου. Και ίσως αυτό να έχει σημασία. Να κρατάω ζωντανό μέσα μου το γελαστό παιδί..

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία Μπέσα Σ.



Προσεχώς και άλλα ΔΙΚΑΙΑ ....

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2010

Απάντηση σε βάσιμες υποψίες

"Ωστόσο, παραβλέπετε (μάλλον ακούσια θέλω να πιστεύω) ορισμένα γεγονότα:" είπε ο αγαπητός J. KAVALIOTIS


Γεγονός είναι ότι παρέλειψα να αναφερθώ στα παραπάνω σημεία για το λόγω ότι δεν θεωρώ ότι άλλαξαν τη ροή των γεγονότων.
Πρώτα απ όλα θέλω να τονίσω, και διαψεύστε με, ότι δεν είχαμε προηγούμενη εμπειρία μιας πανδημίας είτε υποθετικής είτε υπαρκτής τις τελευταίες δεκαετίες. Από κανέναν ιό .. (κάτι πήγε να γίνει με το SARS και τον Η5Ν1 αλλά δεν τα κατάφεραν να γίνουν ούτε καν ουσιαστική επιδημία στις χώρες που χτύπησαν).

Αυτό σημαίνει πως η παρούσα πανδημία (έστω και υποθετική) αποτέλεσε στην ουσία μια προσπάθεια χρησιμοποίησης και εφαρμογής της γνώσης που συσσωρεύτηκε τις τελευταίες δεκαετίες τόσο σε θέματα επιδημιολογίας όσο και σε θέματα εργαστηριακής και κλινικής πράξης. Ήταν στην ουσία κατ εμέ ένα μεγάλο τεστ χωρίς να τοποθετώ σε αυτό δόλο ή προσπάθεια εκμετάλλευσης. Συνομιλώντας χρόνια τώρα με ανθρώπους που ασχολούνται με τη γρίπη στην πρώτη γραμμή (ων ένας από αυτούς για κάποιο καιρό) είχα δει την αγωνία τους για το πότε θα ξεσπάσει η επόμενη πανδημία γρίπης και πως αυτή θα αντιμετωπιστεί με τα νέα μέσα πρόληψης και ίασης ...
Έχοντας αυτά ως πρόλογο θα απαντήσω στα ερωτήματα σας χωρίς απαραίτητα να διαφωνώ με κάποια από αυτά

1. η κινητοποίηση για τη γρίπη ήταν πέραν του δέοντος ταχεία

Όταν αναμένεις ότι κάτι θα γίνει ..το περιμένεις χρόνια τώρα ... γιατί έτσι έχει δείξει η ιστορία της επιδημιολογίας της γρίπης Α
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC372859/ ...
γνωρίζοντας την ταχεία διασπορά ιών όπως της γρίπης έχεις την υποχρέωση να δράσεις άμεσα. Παρόμοια κινητοποίηση είχαμε στην αρχή τουλάχιστο θυμίζω και για τον Η5Ν1. Η υποχρέωση που γεννά η γνώση δεν μπορεί να υποτιμηθεί αν κάποιοι χρησιμοποίησαν ένα επιστημονικό πρόβλημα για να προβάλλουν τους εαυτούς τους και να κερδίσουν διασπείροντας τον τρόμο ...
δημοσιογράφοι για τη θεαματικότητα,
γιατροί και ερευνητές για ερευνητικά προγράμματα,
μέχρι και εταιρίες καθαριστικών διαφήμιζαν ότι το τάδε σκοτώνει και τον Η1Ν1 (λες και ο Η1Ν1 δεν είναι γρίπη)

2. η κήρυξη σε πανδημία ήταν εξαιρετικά ταχεία

Εδώ θα συμφωνήσω πως όταν έγινε ήταν πρόωρο χωρίς αρκετά δεδομένα, μόνο κοιτώντας την αυξημένη μεταδοτικότατα. Έγινε για να πιέσει τα πράγματα ώστε να ληφθούν μέτρα που χρειάζονταν για να αντιμετωπίσουν διάφορα πιθανά ενδεχόμενα.
Ωστόσο από άποψη ορισμού ήταν λάθος η κήρυξη. Σας διαφεύγει όμως ότι οι άνθρωποι που ασχολούνται ερευνητικά με το θέμα είχαν τα πανδημικά στοιχεία του Η3Ν2 πριν από 40 χρόνια με συνθήκες ζωής πολύ χειρότερες από σήμερα, και αυτά χρησιμοποίησαν για να δημιουργήσουν τα μοντέλα τους, ενισχυμένα από τις σύγχρονες θεωρίες. Και όταν λοιπόν ήρθε η ώρα να εφαρμοστούν απέτυχαν ... δείχνοντας πόσα πράγματα ακόμα δεν ξέρουμε.

3. η σχέση του ΠΟΥ με εταιρείες αποδεικνύετε μάλλον βέβαιη

Δεν χρειαζόταν ο Η1Ν1 για να πούμε ότι ο ΠΟΥ, το ΝΙΗ (εθνικό ινστιτούτο υγείας των ΗΠΑ) και ο FDA (ΕΟΦ των ΗΠΑ) έχουν σχέσεις με εταιρίες κυρίως όσον αφορά την έγκριση και τη κυκλοφορία φαρμάκων ... ωστόσο οι σχέσεις αυτές δεν είναι ικανές να μετατρέψουν μια μικρή επιδημία σε πανδημία ,,, Κυρίως γιατί δεν θέλουν να χάσουν το κύρος τους στο παγκόσμιο χάρτη της υγείας. Στα μικρά τα διαπλεκόμενά τους τα καταφέρνουν, στα μεγάλα όμως όχι


4. οι απόψεις των ειδικών απανταχού του πλανήτη (και όχι μόνον των ημιμαθών και των δημοσιογράφων όπως λέτε) ήταν διχασμένες, ήταν αντιφατικές κλπ κλπ.

Όπως φαντάζομαι γνωρίζεται, οι απόψεις των ειδικών είναι πάντα αντιφατικές, πάντα υπάρχει μια μερίδα (οι πολλές) με διαφορετική γνώμη. Το θέμα όμως δεν είναι το τι λέγεται αλλά το τι μπορεί να αποδειχθεί ... Είναι γεγονός όμως ότι ενώ τα πρώτα στοιχεία έδειχναν πανδημία (σύμφωνα πάντα με την πρόσφατη διεθνή βιβλιογραφία) τελικά είχαμε κάτι πολύ πιο ήπιο. Δεν σημαίνει όμως ότι αυτό δικαιώνει αυτούς που έλεγαν περιμένετε μέχρι να σιγουρευτούμε. Μέσα στην έννοια της πρόληψης υπάρχει και η έννοια της πρόγνωσης και η πρόγνωση έχει χαρακτήρα χρονικό. Δεν μου αρκεί να πω ότι προβλέπω σε μια βδομάδα θα έχουμε πανδημία ... δεν μου φτάνει για να δράσω ... Χρειάζομαι την πρόγνωση να πάει πιο πίσω, στη χρονική στιγμή που θα μου επιτρέψει να προλάβω να λάβω μέτρα που θα με οχυρώσουν εν όψει μιας απειλής. και εδώ τα μοντέλα πρόγνωσης απλά ... απέτυχαν ... και δεν είναι η πρώτη φορά.


5. οι εταιρείες βρήκαν την ευκαιρία να αποκομίσουν τεράστια κέρδη. φυσικό είναι μια και δεν αποτελούν φιλανθρωπικά ιδρύματα.

Καλά εδώ όπως τα λέτε ... αν ήταν στο χέρι τους θα παίρναμε 10 φάρμακα τη μέρα...


Παρά ταύτα το μεγάλο λάθος δεν το χρεώνω ούτε στις φαρμακευτικές εταιρίες ούτε τους δημοσιογράφους ούτε στο χ ψ υπεύθυνο λαμόγιο που βρήκε την ευκαιρία να πάρει καμια προμήθεια για κάποιο διαγνωστικό κιτ ή κανα πανάκριβο αυτόματο αναλυτή. Το μεγάλο λάθος είναι των ανθρώπων που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους σε ένα αντικείμενο και δεν βγήκαν να πουν με παρρησία την τεκμηριωμένη άποψή τους στα μέσα που παρακολουθεί ο πολίτης ... μιας και δεν είναι συνηθισμένοι στη δημοσιότητα ... ίσως γιατί πιο εύκολα πείθεις τους κριτές του Lancet ή του Nature παρά ένα καχύποπτο πολίτη. Αντίθετα οι ειδικοί άφησαν έδαφος στους τηλεμαϊντανούς να εκφέρουν αβάσιμες απόψεις ή μεροληπτικά να υπερπροβάλλουν κάποιες.

Γιατί το λάθος είναι δικό μας αν ο πολίτης δεν είναι σωστά ενημερωμένος ...

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2010

ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΟΥ ΠΙΣΩ ....!!

Σήμερα βρισκόμαστε σε μια φάση που η χώρα προσπαθεί να βγει από ένα τέλμα που μόνη της μπήκε, κρύβοντας στο παρελθόν κάτω απ΄ το χαλί χρόνια προβλήματα αλλά και δείχνοντας ανοχή σε πλήθος πελατειακών αλλά και συντεχνιακών συμφερόντων. Παρά ταύτα η διαφθορά κράτους και πολιτών συνεχίζει ως να μην συμβαίνει τίποτα ! Τα μεγάλα αλλά και μικρά συμφέροντα μέσα στη χώρα στηρίζουν τη συνεχιζόμενη λεηλασία του κρατικού πλούτου σε βάρος των υπολοίπων μικροαπατεώνων (εμείς οι υπόλοιποι που ποτέ δεν είχαμε τη δυνατότητα να κλέψουμε σοβαρά το κράτος) αγνοώντας ότι αν οδηγήσουν το κράτος σε χρεοκοπία οι ίδιοι θα βρεθούν ζημιωμένοι ! Τι νόημα θα έχει να είσαι εφοριακός που τρως το καταπέτασμα σε ένα κράτος που δεν μπορεί να σε πληρώσει; Ποιο το νόημα να έχεις μια κατασκευαστική που τρωει στα μπετά, τα σίδερα ακόμα και τις πρόκες σε μια γέφυρα αν το κράτος δεν έχει λεφτά να φτιάξει μία ... τι νόημα θα έχει να είσαι γιατρός, νοσηλευτής ή και καθαρίστρια στο ΕΣΥ αν ΕΣΥ δεν υπάρχει;;


Και όμως όλοι αυτοί τρωνε .. και τρωνε ακόμα γιατί έτσι έχουν συνηθίσει να κάνουν ... ζουν αυτοί σε βάρος τον άλλων ... με τη διαφορά ότι και αυτοί θα βρεθούν σε κάποια φάση στη θέση των άλλων γιατί τι νόημα θα έχει τελικά να είσαι Έλληνας χωρίς Ελλάδα.

Μία από τις μεγαλύτερες πληγές στην οικονομία είναι τα νοσοκομεία ... στα οποία μια θεραπεία τελικά κοστίζει στο κράτος περισσότερο απ’ ότι θα κόστιζε σε ένα στον ίδιο ασθενή να νοσηλευτεί σε ένα ιδιωτικό νοσοκομείο !
Στημένοι διαγωνισμοί για υλικά σε απίστευτες τιμές,
Στημένοι διαγωνισμοί για μηχανήματα που μένουν στις αποθήκες, γιατί ενώ ο διευθυντής και η αντίστοιχη επιτροπή πήραν την προμήθειά τους , πήγαν και βόλτα στο συνέδριο στις Μαλδίβες, δεν βρέθηκε κανείς για να λειτουργήσει τα μηχανήματα .... μιας και στην τελική τη δουλειά τους την έκαναν.

Πόσα υλικά από πετσέτες, καθαριστικά, μέχρι χαρτιά υγείας εξαφανίζονται καθημερινά από νοσηλευτικό και διοικητικό προσωπικό ;;; Και αν μου πείτε ότι αυτά είναι ψίχουλα μπροστά στις προμήθειες των γιατρών ... θα σας ρωτήσω ... είμαστε τώρα που δεν μας έχει μείνει ούτε σάλιο, που λεει και ο Λοβέρδος, σε φάση να χάνουμε έστω και τα ψίχουλα ;; (τα οποία βέβαια αριθμούν σε μερικά εκατομμύρια ευρώ το χρόνο αν αναλογιστεί κανείς πόσα νοσοκομεία, ιατρεία ΙΚΑ, δημοτικά ιατρεία και ιατρικά κέντρα έχει η Ελλάδα)

Και ενώ το πλιάτσικο δεν έχει όριο ...
Κανείς δεν αποφασίζει να κάνει μερικά βασικά πράγματα ....
1) Τα νοσοκομεία χρησιμοποιούν τα ίδια πάνω κάτω υλικά ... γιατί δεν γίνεται μια συμφωνία της κεντρικής εξουσίας του υπουργείου υγείας με τις φαρμακευτικές για υλικά και μηχανήματα ;;; Ανοιχτός διαγωνισμός για την καλύτερη προσφορά που θα τροφοδοτεί για ένα χρόνο όλα τα δημόσια νοσοκομεία ... Θα είναι τότε διπλάσιες και τριπλάσιες οι τιμές από αυτές που τα αγοράζει ένα ιδιωτικό θεραπευτήριο ;;;
2) Έλεγχος της διάθεσης των υλικών και παρακολούθηση της χρήσης τους ... Τί δουλειά κάνουν οι υπηρεσίες ασφαλείας αν δεν μπορεί κάποιος να παρεισφρήσει στα μικρά και μεγάλα κυκλώματα ενός κεντρικού νοσοκομείου;;
3) Ψηφιακή Κάρτα ασθενούς στην οποία θα γράφεται όλο το ιστορικό ενός ασθενή από τη νοσηλεία του σε ένα νοσοκομείο μέχρι την επίσκεψη σε ένα γιατρό της γειτονιάς. Εκεί θα γράφονται όλες οι εξετάσεις, τα φάρμακα που πήρε ένας ασθενής, ποιος τα συνταγογράφησε και πότε. Ο ασθενής θα κάνει γίνονται λιγότερες έξτρα άχρηστες εξετάσεις, θα παίρνει λιγότερα άχρηστα φάρμακα και οι γιατροί που συνταγογραφούν συγκεκριμένα σκευάσματα θα φαίνονται σε ένα κεντρικό σύστημα στατιστικής διαχείρισης.

Τα συστήματα μηχανογράφησης που χρειάζονται για κάτι τέτοιο απαιτούν ελάχιστα έξοδα μιας και δεν χρειάζεται ο υπολογιστής που νίκησε τον Κασπάροφ στο σκάκι για να λειτουργήσουν.

Στα νοσοκομεία ισχύει μια καρτέλα ασθενή στα οποία καταγράφονται τα φάρμακα που παίρνει ... ωστόσο οι εξωτερικοί γιατροί δίνουν ότι θέλουν ... χωρίς να ελέγχονται
Το κλασσικό ... πονάει ο λαιμός σου πάρε μια αντιβίωση .... ενώ σε άλλες χώρες για να πάρεις αντιβίωση πρέπει να χρειάζεσαι νοσηλεία. Ή το άλλο «να σου γράψω ένα κουτί ακόμα να χεις ;;;»
Αν χρειάζεται η συνταγή να έχει καταγραφεί στην κάρτα για να αγοραστούν από το φαρμακείο ... ποιος θα ευνοήσει την υπερφαρμακεία που επικρατεί στην Ελλάδα ;;

Και τελικά με όλο αυτό το πλιάτσικο των ασφαλιστικών ταμείων ..... αναρωτιέμαι για άλλη μια φορά .... εγώ σύνταξη θα πάρω ;;; ή τσάμπα πληρώνω το ΙΚΑ για να μου τα τρώνε οι γιατροί και οι φαρμακευτικές ;;;

ΈΛΕΓΧΟΣ Η ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΟΥ ΠΙΣΩ ...

Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2010

και όμως ζω ακόμη ...

απ ότι καταλάβατε από το πρώτο μου post λατρεύω τους δημοσιογράφους ...
οπότε και λέω να συνεχίσω να τους τα χώνω και στο δεύτερο ...

με έκπληξη διαπίστωσα σήμερα πως έκλεισα 2 μήνες από τη μέρα που έκανα το εμβόλιο της νέας γρίπης και ... είμαι ακόμα ζωντανός ... παρά τους φόβους φίλων και συγγενών ότι θα αρχίσω να τρέμω, να περπατάω όπισθεν, να κάνω κωλοτούμπες και άλλα ευφάνταστα κατασκευάσματα της παγκόσμιας και εγχώριας μιντιοκρατίας. Δυστυχώς γι' αυτούς αλλά και για τους κάθε είδους καταστροφολόγους, συνομωσιολόγους, διαπλοκολόγους και εν γένει τους λοιπούς μπουρδολόγους και εγώ όπως και εκατομμύρια άτομα σε όλο τον κόσμο επιβιώσαμε από το φοβερό και τρομερό εμβόλιο της γρίπης των χοίρων.


Είπα να μην ασχοληθώ με το θέμα στο blog μου μιας και πια θεωρείται περσινά ξινά σταφύλια … παρότι μέχρι πριν από καμία εικοσαριά μέρες ήταν ακόμα στα ειδησιογραφικά highlights. Ωστόσο το θέμα φαίνεται να ανακύπτει πάλι πια ως μέγιστο οικονομικό σκάνδαλο. Σύμφωνα με την καινούρια θεωρία τα χρήματα των φορολογουμένων σπαταλήθηκαν για δόσεις εμβολίου που έμειναν στα αζήτητα. Αν δεν ήμουν γνώστης των πραγμάτων σίγουρα και γω θα συμφωνούσα πως ένα σωρό εμβόλια αγοράστηκαν για να τα κονομήσουν οι φαρμακευτικές που τα είχαν τακιμιάσει με τις διάφορες ανά τον κόσμο κυβερνήσεις.

Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή ... η οποία και πάει αρκετά χρόνια πίσω ... θα σε κουράσω λίγο φίλε αναγνώστη αλλά στο τέλος είμαι σίγουρος ότι θα καταλάβεις που το πάω ... (και κατά καιρούς θα κράζω και κανα δημοσιογράφο που τους έχω και αδυναμία)
Λοιπόν όλα ξεκινούν το 1997 με λεγόμενη γρίπη των πτηνών. Σχεδόν όλοι οι σχετικοί με το θέμα ήταν σίγουροι πως ο Η5Ν1 ήταν ο νούμερο ένα υποψήφιος για την επόμενη πανδημία γρίπης. Οι πανδημίες γρίπης εμφανίζονται περίπου κάθε 30-40 χρόνια όταν το ποσοστό του πληθυσμού που δεν έχει αντισώματα περάσει το όριο ασφαλείας ... και η τελευταία ήταν το 68-69 μέχρι περίπου το 74 (συμπτωματικά και μόνο την ίδια περίοδο η Ελλάς έπασχε ... από τη γρίπη του γύψου). Ευτυχώς από τον Η5Ν1 τη γλιτώσαμε γιατί παρά την υψηλή του θνησιμότητα (40%) δεν περνούσε από άνθρωπο σε άνθρωπο. Και τότε είχε ξεκινήσει η διαδικασία επείγουσας παραγωγής ενός εμβολίου η οποία όμως παρά τα τρομερά έξοδα των φαρμακευτικών για την έρευνα και παραγωγή του, το εμβόλιο δεν παραγγέλθηκε από κανένα αφού όσο ο ιός δεν περνούσε από άνθρωπο σε άνθρωπο δεν αποτελούσε κάποια ιδιαίτερη απειλή για το γενικό πληθυσμό.

ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ 1
Και εκεί ησυχάσαμε ... με το φόβο και την απορία “αφού ο Η5Ν1 δεν έκανε πανδημία ποιος θα την κάνει ;;” Και τότε έσκασε ο Η1Ν1 ... ο συνήθης ύποπτος από τη μεγάλη πανδημία των εκατομμυρίων θανάτων του 1918. Η γρίπη τον χοίρων ξεκίνησε από το Μεξικό και άρχισε σιγά σιγά να εξαπλώνεται σε όλη τη χώρα. Γρήγορα ξέφυγε από τα σύνορα του Μεξικού για να χτυπήσει του βόρειους γείτονές τους και ακόμα πιο γρήγορα πέρασε στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο. Παράλληλα είχε ξεκινήσει η επείγουσα παραγωγή του εμβολίου από 4 εταιρίες σε Αμερική και Ευρώπη.

ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ 2
Τα πρώτα κρούσματα στην Ευρώπη από περιστασιακά σε κάποιους ταξιδιώτες από την άλλη μεριά του Ατλαντικού άρχισαν να πληθαίνουν ... ο ιός είχε τη δυνατότητα άμεσα να εισχωρήσει στον ντόπιο πληθυσμό της κάθε χώρας. Παράλληλα τελείωναν οι πρώτες μελέτες για την ασφάλεια του νέου εμβολίου. Οι μεγαλύτερες χώρες του κόσμου αγωνίζονται γα να εξασφαλίσουν τις πρώτες παρτίδες εμβολίων μιας και η διαδικασία παρασκευής δεν επιτρέπει την άμεση παραγωγή των εκατομμυρίων δόσεων που χρειάζονται για τη δημιουργία μιας καλής ασπίδας στον πληθυσμό.

ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ 3
Πάνω από 200 χώρες είχαν πια πληγεί από τον Η1Ν1 και η εξάπλωση του άρχισε να γίνεται ραγδαία ... τα θανατηφόρα κρούσματα αύξαναν με τις βδομάδες ... ο ιός φαίνεται να χτυπά την πνευμονική αρτηρία και εμφανίζει ασυνήθιστη θνησιμότητα σε μια ομάδα ανθρώπων που είναι στην καλλίτερη δυνατή φυσική κατάσταση, τους νέους 20- 35. Αρχίζει παράλληλα η καμπάνια εμβολιασμού η οποία πρέπει να προλάβει το pick της πανδημίας.

ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ 4
Τα πρώτα στατιστικά δείχνουν ότι ο ιός έχει μια τρομερή μεταδοτικότητα που τον καθιστά παγκόσμια απειλή. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ θέτει τη χώρα σε κατάσταση εθνικού κινδύνου. Στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς αρχίζει ένα κύμα σκεπτικισμού για την ασφάλεια του νέου εμβολίου. Οι πρώτες μομφές διατυπώνονται από μια συνήθη μερίδα επιστημόνων που έχουν το δικαίωμα να αμφιβάλλουν μέσα στα όρια της επιστήμης και της ανθρώπινης καχυποψίας μιας και όλοι δεν αρκούνται στον ίδιο αριθμό στοιχείων για να πειστούν για ένα γεγονός.

ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ 5
Τους ελάχιστους επιφυλακτικούς επιστήμονες ακολουθούν ημιμαθείς γιατροί που είχαν δει κάποια πράγματα στο πτυχίο τους ίσως και τυχαία σε ένα συνέδριο που παρακολούθησαν. Ουρολόγοι, ακτινολόγοι, γυναικολόγοι και λοιποί –λόγοι κάτω από την ταμπέλα του γιατρού εξέφραζαν τις επιφυλάξεις τους. Ο μεγάλος καρδιοχειρούργος Κρεμαστινός σε μια βαρύγδουπη δήλωσή του αρνείται τον εμβολιασμό, βάζοντας ένα προσωπικό φόβο πάνω από την επιστημονική αλήθεια αλλά και την ευθύνη την οποία έχει λόγω του κύρους και τις θέσης του. Ακολούθησαν νοσηλευτές, πρόεδροι εργαζομένων σε νοσοκομεία να εκφράζουν επιφυλάξεις και να τονίζουν ότι δεν πρέπει να κάνουμε το εμβόλιο γιατί έχει παρενέργειες. Η ανησυχία των ιθυνόντων εντείνεται μιας αυτή η αοριστο-ασχετολογία σταματήσει τον κόσμο από τον εμβολιασμό. Η πιθανή μείξη της μεταδοτικότητας του Η1Ν1 με τη θνησιμότητα του Ν5Ν1 αυξάνει τις ανησυχίες για τον κίνδυνο μιας πιθανή αναστολής του εμβολιασμού.

ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ 6
Το τελικό χτύπημα δίνουν πια οι φίλοι μας δημοσιογράφοι που παρουσιάζουν τις με τόση αγωνία προσδοκώμενες παρενέργειες του εμβολίου. Μία στην Αμερική περπατούσε με την όπισθεν, μια στην Ελλάδα άρχισε να τρέμει ... και μαζί τρέμαμε και μεις .... από τα νεύρα μας ... για την ασχετοσύνη και ηλιθιότητα που επικρατεί. Παράλληλα οι εμβολιασμοί είχαν ξεπεράσει τα 50 εκατομμύρια παγκοσμίως χωρίς κανένα ουσιαστικό πρόβλημα. Εδώ αλλά και σε άλλες χώρες όπως η Γερμανία το χαβά μας ... όταν κάποιος πάθαινε κάτι μετά το εμβόλιο τα έριχνε σε αυτό ... αγνοώντας ότι για να θεωρηθεί κάτι παρενέργεια δεν φτάνει να το έχω πάθει μόνο εγώ αλλά και ένας αριθμός από άλλους από τα 50 εκατομμύρια. Τότε όντως θα λέγαμε το 1 % (500 χιλιάδες άνθρωποι) ή το 0,01% (5 χιλιάδες άνθρωποι) εμφάνισε αυτό ή το άλλο. Αντ’ αυτής της λογικής ο κάθε Τριανταφυλλόπουλος παρουσίαζε τον κάθε πονεμένο που έτυχε να πάθει κάτι μήπως φοβίζοντας μαζέψει μερικούς τηλεθεατές ακόμα. Παρεμπιπτόντως, εγώ λίγο μετά το εμβόλιο είχα ένα τροχαίο, μήπως να φταιει το εμβόλιο ;;; ή ο φορτιγαντζής που έπεσε πάνω μου ;; άμα μαζέψεις 50 εκατομμύρια κόσμο μέσα στις επόμενες μέρες κάποιος ή κάποιοι κάτι θα πάθουν ... γιατί στατιστικά κάποιοι κάτι θα πάθαιναν ...
Την ίδια περίοδο κυκλοφορούν e-mails με εκκλήσεις να μην εμβολιαστούμε γιατί τα νέα εμβόλια περιέχουν υδράργυρο (σε αδρανή μορφή που δεν συσσωρεύεται στον οργανισμό και που χρησιμοποιείται σε μια μεγάλη μερίδα άλλων εμβολίων ως συντηρητικό), μικροτσίπ και άλλα ευφάνταστα που άλλα είχαν μια αληθοφάνεια και άλλα άγγιζαν ή και ξεπερνούσαν τα όρια του γελοίου.

ΞΕΝΕΡΩΜΑ 1
Μετά από αυτή τη γερή δόση άγχους και αμφιβολίας και τη παροιμιώδη υποαντιπροσώπευση των ειδικών στα διάφορα τηλεοπτικά πάνελ μιας και αυτοί που καθησυχάζουν πουλάνε λιγότερο από τους φονακλάδες τρομολάγνους . Έχουμε πια φτάσει στα όρια της αηδίας ... βαρεθήκαμε να εξηγηγούμε σε κάθε παρέα σε κάθε συγκέντρωση το πόσο ασφαλές αλλά και απαραίτητο είναι το εμβόλιο. Ένα εμβόλιο που φτιάχνεται με τον ίδιο τρόπο εδώ και πολλά χρόνια (απλά αλλάζει το στέλεχος του ιού ... που δεν επηρεάζει την ασφάλεια) και ποτέ δεν δημιούργησε πρόβλημα (πέρα από τα αλλεργικά) είχε πια γίνει ο δράκος, το φάντασμα ... η μεσαιωνική μάγισσα που έπρεπε όλοι ως φιλήσυχος αλλά και αιμοβόρος όχλος να λιθοβολήσουμε.

ΞΕΝΕΡΩΜΑ 2
Δεν πα να λένε ότι θέλουν εγώ πάντως το έκανα και στην χειρότερη περίπτωση να έχω κερδίσει μερικές μέρες που θα έτρωγα στο κρεβάτι ... οι υπόλοιποι αφού είναι ξεροκέφαλοι ας πάνε να κουρεύονται.


ΑΧΤΙΔΑ ΕΛΠΙΔΑΣ
Επιβεβαιώνεται ότι η θνησιμότητα είναι μικρή ... ο Η5Ν1 προτίμησε να μείνει κρυμμένος και να μην μπλεχτεί στα μπούτια του Η1Ν1 και η πανδημία έχει πάρει την κατιούσα ... ευτυχώς τη γλιτώσαμε για τώρα ... αρρώστησαν πολλοί αλλά τουλάχιστο παρά τη μειωμένη προσέλευση για τον εμβολιασμό τα χειρότερα αποφεύχθηκαν. Σταθήκαμε αρκετά τυχεροί που ο ιός δεν μεταλλάχθηκε και δεν ανασυνδυάστηκε με άλλον πιο παθογόνο. Σε μια τέτοια πολύ πιθανή περίπτωση θα ήμασταν (και ήμαστε) τελείως ανοχύρωτοι και φυσικά θα λέγαμε γιατί οι επιστήμονες δεν το προέβλεψαν και το κράτος δεν πήρε τα κατάλληλα μέτρα .... ενώ παράλληλα θα θρηνούσαμε καθημερινά θύματα. Και αυτό δεν είναι τρομοκρατία είναι γνώση και πρόληψη που προέρχεται από τις δεκαετίες εμπειρίας των ειδικών (και όχι του κάθε τυχαίου –ολόγου)

ΑΛΛΑ ... ΞΕΝΕΡΩΜΑΤΟΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙΩΜΑ
Το χειρώτερο από όλα που μπορούν να συμβούν σε έναν άνθρωπο μετά από μια αχτίδα ελπίδας και μια ψευδαίσθηση αισιοδοξίας είναι να του δίνεις το τελειωτικό χτύπημα. Η απόλυτη έλλειψη κοινού νου φάνηκε για μια ακόμη φορά να επικρατεί στα ελληνικά (κυρίως) και κάποια διεθνή ΜΜΕ ... “Γιατί πληρώσαμε για τόσα εμβόλια αφού τελικά ο κόσμος δεν τα πήρε ;”.
Και γιατί να τα πάρει ... ;; αφού τον φλομώσατε στην ανοησία ντυμένη με την αυθεντία ενός μεγαλοδημοσιογράφου, το πρότυπο του Ελληνάρα παντογνώστη που έχει γνώμη για όλα.

Και φυσικά να μη μιλήσουμε για την πρόληψη ... ένας επιστήμονας οφείλει να ξέρει από την αρχή το πως θα εξελιχθεί μια πανδημία ... γιατί τον σπουδάζαμε τόσα χρόνια ;; Η πρόληψη λέγεται πρόληψη γιατί τη λαμβάνεις πριν πάθεις ... για να μην πάθεις .... εκτός και αν είσαι τις λογικής του στρατηγού άνεμου που τρέχει εκ των υστέρων να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα ..

Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2010

η δύναμη της δημοσιογραφίας

με αυτό το post ξεκινάω ένα ιστολόγιο που έλεγα οτι ποτέ δεν θα αρχίσω΄.... αλλά άκουσα τον τελευταίο καιρό τόσες ανοησίες που τείνω να πιστεύω αυτό που λέει ο ποιητής ... ότι η "κοινή η γνώμη - μια κοινή μια πόρνη". Και ως μια κοινή περιωπής δεν ήταν δυνατό να μην έχει και τους νταβατζίδες της ... αυτούς που βλέπω καθημερινά στην τηλεόραση να λένε πραγματικά ότι τους κατέβει χωρίς να υπολογίζουν τις επιπτώσεις που έχει ο λόγος τους στον κόσμο που τους ακούει ...

Μετά τις ηλιθιότητες για τα εμβόλια της γρίπης, τις οικονομικές θεωρίες του κάθε άσχετου που έχει πρόσβαση στο γυαλί, μας προέκυψε και συντεχνιακή υποκρισία των αγαπητών μας δημοσιογράφων (και των συγγενών τους) ...

Αφορμή λοιπόν για το ντεμπούτο μου ήταν ο θάνατος του Νίκου Κακαουνάκη, ενός ανθρώπου που σημάδεψε την ελληνική δημοσιογραφία με τη μαχητικότητα και την παρρησία του. Το θέμα μου βέβαια εδώ δεν είναι να πλέξω το εγκώμιο του Νίκου Κακαουνάκη αλλά να στηλιτεύσω την ευκολία με την οποία οι διάφοροι δημοσιογράφοι εκθέτουν ανισοβαρώς τις διάφορες απόψεις πάνω στο θέμα των αιτιών του θανάτου του. Εδώ και μερικές μέρες παρακολουθώντας τα δελτία ειδήσεων πείσθηκα σχεδόν πως ο λόγος του θανάτου του Νίκου Κακαουνάκη ήταν ένα ιατρικό λάθος στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Είναι πολύ εύκολο να κατηγορήσεις και είναι ακόμα πιο εύκολο να το κάνεις όταν εσύ έχεις τη δύναμη του μικροφώνου ... ταΐζοντας ένα κοινό που τρέφεται με οργή και μιζέρια. Όταν για μέρες ρίχνεις τόση λάσπη έστω και αν αυτή προορίζεται για μια ομάδα ανθρώπων έχει χάσει προ πολού την αξιοπρέπειά της όπως οι γιατροί του ΕΣΥ δημιουργείς μια άποψη στην κοινή γνώμη που πολλές φορές δύσκολα αντιστρέφεται.

Και έτσι έγινε και σε αυτή την περίπτωση ... ενώ όλοι πιστεύουν οτι οι γιατροί "σκότωσαν" τον Νίκο Κακαουνάκη λίγοι γνωρίζουν οτι έπασχε από μια σπάνια νόσο που δημιουργεί φοβερά προβλήματα που δεν αντιμετωπίζονται. Και αυτό το μάθαμε όταν ένας από τους επιβλέποντες γιατρούς το ανέφερε αφού είχε υποστεί μια χυδαία επίθεση από την μεριά των δημοσιογράφων, οι οποίοι λειτουργούν με την λογική του ο πονεμένος (πελάτης) έχει πάντα δίκιο. Βέβαια αν τα πράγματα είχαν μείνει εδώ θα ήταν απλά μια ακόμα περίπτωση που κάποιος λασπολογεί για μέρες ενώ η αλήθεια παρουσιάζεται στιγμιαία στο τέλος για να κλείσει γρήγορα το θέμα που δεν πουλάει άλλο. Σε αυτή την ιστορία η υποκρισία χτύπησε κόκκινο. 'Οχι μόνο δεν ζήτησαν συγνώμη (έστω μέχρι την εξέταση της υπόθεσης) για τη γενική κατακραυγή που προκάλεσαν από "λάθος" αλλά προέβαλαν και την ακόμα πιο υποκριτική άποψη ότι οι γιατροί σεβόμενοι το ιατρικό απόρρητο δεν έπρεπε να αναφερθούν στη σπάνια νόσο από την οποία έπασχε ο Νικός Κακαουνάκης.

Δηλαδή αυτό που ζητούν συγγενείς συνάδελφοι και φίλοι του αποθανόντος είναι πολύ απλό :

να δέχονται οι γιατροί ασταμάτητα τη λάσπη για μέρες χωρίς να μπορούν να μιλήσουν γιατί τους δεσμεύει το ιατρικό απόρρητο. Αυτοί η ίδιοι που το επισημαίνουν μήπως ήταν αυτοί που στην αρχή κατηγορούσαν ως δολοφόνους τους γιατρούς ενώ ήξεραν ότι ο συγγενής-συνάδελφος-φίλος τους έπασχε από μια σπάνια ασθένεια ;;

Το να έχεις τη δύναμη να διαμορφώνεις αντιλήψεις χρειάζεται την ίδια ή και μεγαλύτερη υπευθυνότητα με το να αντιμετωπίζεις ένα ασθενή.