η δύναμη της δημοσιογραφίας

με αυτό το post ξεκινάω ένα ιστολόγιο που έλεγα οτι ποτέ δεν θα αρχίσω΄.... αλλά άκουσα τον τελευταίο καιρό τόσες ανοησίες που τείνω να πιστεύω αυτό που λέει ο ποιητής ... ότι η "κοινή η γνώμη - μια κοινή μια πόρνη". Και ως μια κοινή περιωπής δεν ήταν δυνατό να μην έχει και τους νταβατζίδες της ... αυτούς που βλέπω καθημερινά στην τηλεόραση να λένε πραγματικά ότι τους κατέβει χωρίς να υπολογίζουν τις επιπτώσεις που έχει ο λόγος τους στον κόσμο που τους ακούει ...

Μετά τις ηλιθιότητες για τα εμβόλια της γρίπης, τις οικονομικές θεωρίες του κάθε άσχετου που έχει πρόσβαση στο γυαλί, μας προέκυψε και συντεχνιακή υποκρισία των αγαπητών μας δημοσιογράφων (και των συγγενών τους) ...

Αφορμή λοιπόν για το ντεμπούτο μου ήταν ο θάνατος του Νίκου Κακαουνάκη, ενός ανθρώπου που σημάδεψε την ελληνική δημοσιογραφία με τη μαχητικότητα και την παρρησία του. Το θέμα μου βέβαια εδώ δεν είναι να πλέξω το εγκώμιο του Νίκου Κακαουνάκη αλλά να στηλιτεύσω την ευκολία με την οποία οι διάφοροι δημοσιογράφοι εκθέτουν ανισοβαρώς τις διάφορες απόψεις πάνω στο θέμα των αιτιών του θανάτου του. Εδώ και μερικές μέρες παρακολουθώντας τα δελτία ειδήσεων πείσθηκα σχεδόν πως ο λόγος του θανάτου του Νίκου Κακαουνάκη ήταν ένα ιατρικό λάθος στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Είναι πολύ εύκολο να κατηγορήσεις και είναι ακόμα πιο εύκολο να το κάνεις όταν εσύ έχεις τη δύναμη του μικροφώνου ... ταΐζοντας ένα κοινό που τρέφεται με οργή και μιζέρια. Όταν για μέρες ρίχνεις τόση λάσπη έστω και αν αυτή προορίζεται για μια ομάδα ανθρώπων έχει χάσει προ πολού την αξιοπρέπειά της όπως οι γιατροί του ΕΣΥ δημιουργείς μια άποψη στην κοινή γνώμη που πολλές φορές δύσκολα αντιστρέφεται.

Και έτσι έγινε και σε αυτή την περίπτωση ... ενώ όλοι πιστεύουν οτι οι γιατροί "σκότωσαν" τον Νίκο Κακαουνάκη λίγοι γνωρίζουν οτι έπασχε από μια σπάνια νόσο που δημιουργεί φοβερά προβλήματα που δεν αντιμετωπίζονται. Και αυτό το μάθαμε όταν ένας από τους επιβλέποντες γιατρούς το ανέφερε αφού είχε υποστεί μια χυδαία επίθεση από την μεριά των δημοσιογράφων, οι οποίοι λειτουργούν με την λογική του ο πονεμένος (πελάτης) έχει πάντα δίκιο. Βέβαια αν τα πράγματα είχαν μείνει εδώ θα ήταν απλά μια ακόμα περίπτωση που κάποιος λασπολογεί για μέρες ενώ η αλήθεια παρουσιάζεται στιγμιαία στο τέλος για να κλείσει γρήγορα το θέμα που δεν πουλάει άλλο. Σε αυτή την ιστορία η υποκρισία χτύπησε κόκκινο. 'Οχι μόνο δεν ζήτησαν συγνώμη (έστω μέχρι την εξέταση της υπόθεσης) για τη γενική κατακραυγή που προκάλεσαν από "λάθος" αλλά προέβαλαν και την ακόμα πιο υποκριτική άποψη ότι οι γιατροί σεβόμενοι το ιατρικό απόρρητο δεν έπρεπε να αναφερθούν στη σπάνια νόσο από την οποία έπασχε ο Νικός Κακαουνάκης.

Δηλαδή αυτό που ζητούν συγγενείς συνάδελφοι και φίλοι του αποθανόντος είναι πολύ απλό :

να δέχονται οι γιατροί ασταμάτητα τη λάσπη για μέρες χωρίς να μπορούν να μιλήσουν γιατί τους δεσμεύει το ιατρικό απόρρητο. Αυτοί η ίδιοι που το επισημαίνουν μήπως ήταν αυτοί που στην αρχή κατηγορούσαν ως δολοφόνους τους γιατρούς ενώ ήξεραν ότι ο συγγενής-συνάδελφος-φίλος τους έπασχε από μια σπάνια ασθένεια ;;

Το να έχεις τη δύναμη να διαμορφώνεις αντιλήψεις χρειάζεται την ίδια ή και μεγαλύτερη υπευθυνότητα με το να αντιμετωπίζεις ένα ασθενή.